Piše: Oliver Janković
Dva srpska fudbalska kluba, jedan iz Srbije, drugi iz Republike Srpske, obezbjedila su svojim dobrim rezultatima takmičenje u „evropskom proljeću“, što je prava rijetkost u 21. vijeku. (Mislim da se nešto slično desilo samo jedne godine poslije 2000. godine kada su Zvezda i Partizan prošli grupnu fazu i prezimili u Evropi.)
Ovaj put ne radi se ni o Zvezdi ni o Partizanu, nego o banjalučkom Borcu i TSC-u iz Bačke Topole. Time je ovaj fudbalski uspjeh još veći jer u veliku igru uvodi, do juče male klubove.
Banjalučani su ove jeseni u grupnoj fazi Lige Konferencija pored 2 poraza imali po dvije pobjede i dva remija, što ih je lansiralo u nokaut fazu ovog takmičenja. Najveći uspjeh BiH fudbala na evropskoj sceni od kada nastupaju kao predstavnici samostalne BiH države! TSC je imao jedan poraz više, ali zato isto tako dvije pobjede od kojih je ona prije neku noć protiv jermenske NOA-e (preokret od 1:3 do 4:3) istorijska, za pamćenje i prepričavanje.
I dok su ova dva simpatična kluba sa periferije opravdala ime koje nosi krajiški crveno-plavi klub, i borbenošću prevazišla svoje objektivne moći, naš najveći klub se klati na ivici proljeća u najjačem takmičenju Evrope, sa još uvjek kakvim-takvim šansama da sa dvije pobjede u preostala dva kola Lige šampiona izbori eliminacionu fazu.
Lijepo je znati, a davno je tako bilo, da se Zvezda i Partizan upinju kako bi postigli ono što su u Evropi već ostvarili srpski klubovi iz predgrađa.
Ko pamti ‘80. godine i evropske podvige niškog Radničkog, splitskog Hajduka, mostarskog Veleža i sarajevskog Željezničara…, znaće o kakvoj navijačkom sentimentu pišem danas na isteku 2024. godine.
