Atinski polumaraton je događaj koji svake godine zajedno organizuju Helenska atletska federacija (SEGAS) i grad Atina.
Jedanaesti Atinski polumaraton održan je 19. marta po sunčanom i vetrovitom vremenu.
Učestvovalo je 5.434 trkača od kojih su skoro četvrtina bile žene. Najveći broj učesnika bio je starosti od 34 do 49 godina, a dva najstarija učesnika imalu su po 79 godina.
Zanimljivost ove trke je kosmopolitizam grčke prestonice u kojoj žive i rade ljudi sa pet kontinenata. Tako je na polumaratonu bilo učesnika iz 52 zemlje, a najbrojniji gosti bili su Amerikanci, Nemci i Francuzi, dok je srpskih državljana bilo sedam.
U muškoj konkurenciji pobedio je Panajotis Karaiskos (1:07:59), a u ženskoj Ismini Panajotopulu (1:17:46). Zadnji učesnik je prošao kroz cilj posle 3 časa i 50 minuta.
Uporedo sa polumaratonom, koji se računa za grčki državni šampionat, bila je organizovana i trka na 5 kilometara u kojoj je učestvovalo sedam hiljada trkača. Takođe, po prvi put, organizovana je i Porodična trka u kojoj je učestvovalo 500 dece od 7 do 11 godina, a pratio ih je isti broj odraslih.
Polazak ispred Parlamenta
Za sve zakazane trke, startni paketi bili su podizani u atinskom Tehnopolisu, u blizini arheološkog nalazišta Keramikos. Tehnopolis je nekadašnja fabrika gasa koja je, pre dvadesetak godina, pretvorena u veliki izložbeni i koncertni prostor. Po preuzimanju startnog paketa (20 € osnovni, 40 € sa majicom) učesnici su mogli da prošetaju prodajnim salonom trkačke opreme i da se obaveste o dugoprugaškim takmičenjima širom Grčke.
Startni paketi mogli su da se preuzmu isključivo pre dana trke, jer na mestu trke nije bilo administrativnog osoblja sa spiskovima i nepodignutim brojevima.
U nedelju, brojni volonteri, mahom adolescenti, vrlo ljubazno i efikasno su obaveštavali učesnike i preuzimali stvari na čuvanje. Organizator je dobro rešio čitav problem stavivši sve u veliki park palate Zapion, posebno sagrađene za prve moderne Olimpijske igre održane 1896. godine u Atini.
Polazak trke je dat u 9 časova, u četiri talasa (po blokovima). Trka se, grubo rečeno, odvijala ulicama oko brda Likabet, najviše tačke grada Atine (277 m). Startna linija bila je postavljena u aveniji Vaslisis Amalias, na trgu Sintagma, ispred nekadašnje palate kralja Otona koju je projektovao nemački arhitekta Fridrih fon Gartner (1843).
Posle jedne od abolicija monarhije, 1924. godine, i kraljevog izbeglištva, zgrada je pretvorena u parlament i tako je ostalo do danas.
Kalimarmaro i Dromeas
Sa Sintagme trka se nastavila kroz aveniju Panepistimiu, nazvanu po atinskom univerzitetu koji se nalazi u velikoj neoklasičnoj građevini. Takođe iz vremena prvog grčkog kralja Otona.
U toj ulici se nekada nalazila i Nacionalna biblioteka, danas preseljena u Fondaciju Stavros Nijarhos, u modernu zgradu koju je konstruisao poznati italijanski arhitekta Renco Pijano, inače dobitnik nagrede Pricker, zvane Nobelova nagrada za arhitekturu.
Neposredno ispred trga Omonia, skrenulo se u ulicu Stadiu i nastavilo se prema stadionu Panatinaikosa, zvanom Kalimarmaro (lepi mermer). Za stadion, sagrađen pre skoro dva i po milenijuma u vreme atinskog političara Likurga, upotrebljen je, kao i za Akropolj, beli mermer sa planine Pendeli. Inače, Atinski maraton, zvani Autentiko, koji polazi iz mesta Maratona, stiže u Atinu i završava se upravo na Kalimarmaru.
Od stadiona se nastavilo avenijom Vasileos Konstantinu i usponom od preko dva kilometara. Na toj deonici se prolazi pored Nacionalne galerije, jednog od najvažnijih atinskih muzeja u kome je okupljena velika kolekcija grčke postvizantijske umetnosti. Potom se stiglo do hotela Hilton gde se nalazi 12 metara visoka skulptura od stakla “Dromeas” (1994) atinskog umetnika Kostasa Varocosa.
Skulptura prikazuje trkača u pokretu, a brzina je sugerisana materijalom, mnoštvom vodoravno povezanih staklenih ploča koja sugerišu linije brzine znane iz strip umetnosti.
Na kraju avenije se skrenulo u bulevar Aleksandras gde se nalazi atletski sportski centar Panatinaikos. Nizbrdicom se stiglo do Trga Omonije, rekonstruisanog i otvorenog pre tri godine. Odatle su takmičari, istom trasom, krenuli u drugi krug.
Tehnički polumaraton sačinjen od denivelacija
Posebnost atinskog polumaratona je odustvo ravnih deonica. Trasa se sve vreme ili penje ili spušta. Uzbrdice su duge i do četiri kilometara, ali ne prelaze pozitivnu denivelaciju veću od 230 metara. Svakako, takva staza nije predviđena za obaranje rekorda, međutim, ona ima nebrojene koristi za učesnike.
Tokom trke, neophodno je neprekidno menjati ritam i voditi računa o čuvanju i raspoređivanju energije. Potom, veoma je važno tehničko prilagođavanje koraka kako na uzbrdicama, još i više tokom trčanja nizbrdo. Povećani napor iziskuje i pravilno uzimanje okrepe koju su Atinjani dobro rasporedili tokom čitave staze.
Zaključak bi bio da je atinski polumaraton zahtevno takmičenje, ali i vrlo zanimljivo u trkačkom i atletskom pogledu.
Atinski polumaraton se organizuje od 2012.
Atinski polumaraton je događaj koji svake godine zajedno organizuju Helenska atletska federacija (SEGAS) i grad Atina. Ova trka je prvi put organizovana 2012. godine i na njoj je učestvovalo 3.500 takmičara.
Od 2016. godine, atinski polumaraton se uvek održava treće nedelje marta, označavajući tako dolazak proleća. Cilj atinskog polumaratona, od samog početka, bio je da privuče iskusne grčke i strane trkače. Kao i one koji samo žele da iskuse šta znači učešće u tako popularnom trkačkom događaju.
Istovremeno, cilj organizatora je i privlačenje turista u vansezonskom periodu. Stoga, Atinski polumaraton, inače punopravni član AIMS-a (Međunarodne asocijacije maratonskih trka i trčanja na duge staze), nalazi se pod pokroviteljstvom Nacionalne grčke turističke organizacije.
Ovogodišnja trka je opravdala napore organizatora, okupivši četrnaest hiljada učesnika svih nivoa i opravdala reputaciju tehničke trke, ali i velikog praznika sporta.
Izvor: trcanje.rs
