Piše: Ramzi Barud
Pod sloganom „Gaza je naša, zauvijek“, veliki broj izraelskih ekstremista i desničarskih političara sastao se u naselju Beeri, blizu graničnog područja Gaze, 20. i 21. oktobra. Skup je okupio vodeće figure izraelske desnice, ekstremne desnice i ultranacionalističkog kruga. Prisustvovali su izraelski ministri Itamar Ben-Gvir, Maj Golan i Bezalel Smotrič, kao i deset članova izraelskog Kneseta iz partije Likud premijera Benjamina Netanijahua. Događaj pod nazivom „Priprema za ponovno naseljavanje Gaze“ organizovan je od strane jednog od najekstremnijih naseljeničkih pokreta u Izraelu, Nahala, koji vodi poznata Danijela Vajs.
Da bismo razumjeli koliko je ova 79-godišnja naseljenica ekstremistička, uzmimo u obzir ovo: 27. juna, kanadska vlada, iako jedan od najvjernijih saveznika Netanijahua i njegovih ratova, uvela je sankcije protiv nje zbog njene „uloge u podsticanju (…) nasilnih akcija izraelskih ekstremističkih naseljenika protiv palestinskih civila“.
Lana Bastašić: Cenzura u Nemačkoj prema umetnicima koji se solidarišu sa stradanjem Palestinaca
Međutim, ova konferencija, ispunjena mržnjom, bila je samo kulminacija jednogodišnjeg napora da se opravda zbog čega Izrael treba etnički očistiti Palestince iz Pojasa Gaze i ponovo uspostaviti nezakonita naselja. Međutim, priča ne počinje 7. oktobra. Godine 2005, Izrael je odlučio da povuče svoje snage iz tog malog priobalnog regiona. To je označilo početak hermetičke izraelske blokade nad Gazom, što je dovelo do višestrukih ratova i, na kraju, do događaja od 7. oktobra i tekućeg genocida. Iako je broj jevrejskih naseljenika koji su evakuisani iz 15 demontiranih ilegalnih naselja bio relativno mali – 8.500 – osjećaj izdaje kod naseljenika stvorio je duboke podjele u izraelskom društvu.
Haotične scene u kojima su naseljenici nasilno uklanjani iz bloka naselja Guš Katif u Gazi izazvale su nacionalnu krizu u Izraelu i upoređivane su sa nasilnom evakuacijom ilegalnog naselja Jamit u Sinaju, koje je Izrael demontirao u aprilu 1982. kao dio prethodnog sporazuma sa Egiptom. Ali, zbog čega je to kriza?
Izrael je naseljeničko-kolonijalno društvo, koje svoju kolonijalnu ekspanziju povezuje sa religioznim diktatima i proročanstvima. Tako je, za većinu tih naseljenika, prisilni odlazak iz Gaze izgledao kao i nacionalna izdaja i svetogrđe. Zbog toga je ponovno naseljavanje Gaze postalo odmah poziv na okupljanje izraelskih naseljenika. U poređenju sa ograničenom političkom snagom koju su imali tokom povlačenja 2005, sadašnji ekstremisti su, zapravo, oni koji donose odluke. Dok vojska još uvijek ne definiše jasno svoje strateške ciljeve u Gazi, naseljenicima je oduvijek bila jasna priroda njihove misije: etničko čišćenje svih Palestinaca iz Gaze i obnova naselja.
Tako su brzo, ljudi poput Vajs i njenih pristalica počeli pozivati Izraelce da se pridruže kampanji rekolonizacije. „Registrujte se, registrujte se, bićete u Gazi“, rekla je Vajs publici svojih pristalica u martu, sa radošću objavivši da se 500 porodica već prijavilo, prema izvještaju CNN-a.
Vajs i Nahala ne djeluju nezavisno od glavnog cilja vodećih političara u zemlji. Na primjer, na prvi dan rata, 7. oktobra 2023, Netanijahu je jasno iznio svoje namjere: „Kažem stanovnicima Gaze: Napustite odmah, jer ćemo djelovati snažno svuda.“ 17. oktobra, dokument koji je predstavio izraelski Institut Misgav za nacionalnu bezbjednost i cionističku strategiju pozvao je na „relokaciju i konačno naseljavanje cijelog stanovništva Gaze“. U izvještaju se vidjelo u ratu „jedinstvena i rijetka prilika da se evakuiše cijeli Pojas Gaze“ u pustinju Sinaj. Kasnije istog mjeseca, uključilo se i izraelsko obavještajno ministarstvo, a izraelski medij Kalkalist objavio je dokument u kojem se „preporučuje transfer stanovnika Gaze u Sinaj“.
14. novembra, ekstremni ministar Smotrič je govorio o „dobrovoljnoj migraciji“. U decembru, medijski izvještaji su naveli da je sam Netanijahu rekao članovima Likuda da je pravi izazov Izraela pronalazak „zemalja spremnih da ih prime“, misleći na stanovnike Gaze.
Konferencije su počele da se organizuju radi prikupljanja podrške oko ideje etničkog čišćenja Palestinaca. Prva velika konferencija održana je od strane koalicije naseljeničkih pokreta u decembru prošle godine. „Kuća na plaži nije san“, glasio je oglas za skup. Ovdje je „plaža“ referenca na plažu u Gazi. Čak je i Džared Kušner, zet Donalda Trampa, iskoristio priliku. U martu je govorio o „vrlo vrijednoj … priobalnoj imovini“ Gaze, koja zahtijeva da Izrael ukloni civile i „očisti Pojas“. Tekući takozvani „Plan generala“, usmjeren na istrebljenje i etničko čišćenje sjeverne Gaze, predstavlja samo vojnu komponentu vizije naseljenika, ideje da je „Gaza naša, zauvijek“.
Ali, ako Izrael nije uspio da održi svoja naselja u pobunjeničkom Pojasu Gaze pod povoljnijim okolnostima u prošlosti, da li će uspjeti sada? Naseljenici su već svjesni izazova koji ih čeka. Zato stalno povezuju svoju kolonizaciju Gaze sa etničkim čišćenjem njenih palestinskih stanovnika.
Međutim, uspjeh ili neuspjeh Izraela će na kraju biti određen sljedećim načelom: sve dok palestinski narod pruža otpor, Vajs i njeni istomišljenici neće naći sigurnost u Gazi.
Zaista, autohtono stanovništvo Gaze živi na toj istorijskoj zemlji hiljadama godina. Ako ih ni genocid nije natjerao da napuste svoju zemlju, ništa drugo neće.
Ramzi Barud je novinar i urednik *The Palestine Chronicle*. Autor je pet knjiga, a njegova najnovija knjiga je *„Ovi lanci će biti pokidani: Palestinske priče o borbi i prkosu u izraelskim zatvorima“* (Clarity Press, Atlanta). Dr. Barud je vanredni viši istraživač na Centru za islam i globalna pitanja (CIGA), Univerzitet Istanbul Zajim (IZU). Njegov vebsajt je www.ramzybaroud.net.
Izvor: www.ramzybaroud.net.
