Kada bismo bar malo počeli porodicu da vraćamo u vertikalni poredak društvenog bića, onda bismo mogli da se vratimo nečemu što ima snagu socijalnog imuniteta, izlječenja „osnovne ćelije društva”. Shvatili bismo, naime, da je porodica osnovna ćelija ljubavi
Porodica se tradicionalno definiše kao osnovna ćelija društva. Ova rečenica, iako izriče primarni društveni značaj porodice, suviše je hladna, gotovo da propisuje nekakvu administrativnu ili mehaničku funkciju porodice. Porodica kao fabrička ćelija, kao pogon koji pokreće mehanizam društva.
Riječ je, dakle, o jednom horizontalnom poimanju zajednice, gdje se, inače, sve zasniva na prehranjivanju tjelesnih potreba društvenog organizma. Čini mi se da smo zbog dugog i predugog smještanja porodice u tu horizontalnu ravan, što vjerovatno seže još od ere prosvjetiteljstva, došli do „rasula u porodici”, a što je nužno dovelo do rasapa sistema vrijednosti, skoro i raspada smisla života na zemlji.
Ali kada bismo bar malo počeli porodicu da vraćamo u vertikalni poredak društvenog bića, onda bismo mogli da se vratimo nečemu što ima snagu socijalnog imuniteta, izlječenja „osnovne ćelije društva”. Shvatili bismo, naime, da je porodica osnovna ćelija ljubavi. Bez te vertikalne, duhovne, intencije nema oporavka, a ni opstanka života da na ovoj sićušnoj planeti.
Milorad Durutović
Izvor: Fejsbuk